Ola ki yürürüm bir başka aşka.. Ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe.. Unutma ki tek aşk olduğum sensin.. Aşık olduğum değil.. Karanlıkla süzülüyor içime yıkım.. Dur diyorum.. Yıkılıyorum.. Uçurumları başucuma koyuyorum sonra.. Okşuyorum saçlarını rüzgarda.. Sıcak ılık bir koku siniyor yüreğime.. Gitme diyorum.. Gitme.. Düşüyorum.. Sonra beni soruyorlar bana.. Tanımıyorum diyorum.. Daha hiç karşılaşmadık.. Aynı çizgide bilge susu mu dinliyorlar.. Ben sustukça.. Yazık bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar.. Önce bir bir.. Sonra hepsi.. Sonra mı..? Bir ben kalıyorum bir de yalnızlık.. Uçurumlar.. Yıkımlar.. Ben ve yalnızlık.. Zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi yatıyoruz yan yana.. Öpüşüyoruz sevişiyoruz da hatta.. Her şey oyunun yasaklarına uygun bir yasak oluyor sonra.. Tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz telli kanlı düğün işte.. Üşüyor saçlar biliyorum dargın mısın.. Bu baharda mayısa bıraktığım gibi misin hala.. Vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün.. Hala kaçıyor musun gözlerini bırakarak birilerinde.. Hala ellerinden tutup sevgileri dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak.. Küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyor musun.. Kendin kadar aklımdasın.. Hala öyle savruk bir gök. Hala öyle yerini yurdunu bulamamış bir mavi.. Ve aşkını şaşırmış bir tanrı.. Çoğalan sızısıyla mutlu bir yara.. Öyle misin mavi gözlü sarı saçlı yoldaşım Öyle bıraktığım gibi misin.. Gerçeği yakmada hala usta mısın.. Yoksa çırak mı yanarken yalanda.. Saçlarıma dolanan aydınlığımsın.. Somutlaştıramadığım tek imgemsin şiirde.. Anlattıkça eksilen tek anlam.. Anlattıkça eksilen tek anlam.. Hala bıraktığım gibi misin... Yoksa beni bıraktığın gibi mi.. Kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma.. Kaç mevsimsiz kar düştü benim toprağıma.. Hala bıraktığım gibi misin..
