~Cevdet Bağca~

Ben aslında Doğu’lu bir ailenin çocuğuyum. Ama Batı’da büyüdüm. Türk kökenli bir aileden geliyorum. Çocukluğum Kürtlerin çok yoğun yaşadığı bir mahallede geçti. Kürtlere karşı hiçbir önyargım yok. Çünkü onlar da yoksuldu biz de yoksulduk. Birbirimizi çok iyi anlıyorduk. Büyürken de, siyasal süreçte yer alış biçimlerimiz hep aynı oldu. Onun için kendimi hiç yabancı hissetmedim. Sanata ilişkin bir özgeçmiş tarifi yaparsam; 20 yıldır aşağı yukarı, söz yazarlığı, bestecilik yapıyorum. Hep sorulur ya ‘sanatla bağınız ne zaman başladı’ diye, sanatla bağımız çocukken söylediğimiz karşılıklı şarkılar, biraz siyasal geçmişimizle ilgili sanki. Ben sanatçı bir aileden gelmiyorum. Çok güzel, çok temiz, çok yakışıklı bir babam vardı. Çok fakirdi ama çok seviyordum. Kum işçisiydi benim babam. Derler ya “ben sanatçı bir aileden geliyorum”. Yok yani, ailede ıslık çalmayı bilen kimse yok. Tek müzisyen benim. Benden sonra olur mu bilmiyorum ama öyle bir gelenek yok bizim ailede. Garip bir şekilde ben de gelişti. Ben de bunu biraz empatiyle, biraz duyarlı olmayla, duygusal olmayla ilişkilendiriyorum.